Dat Beljaarts geen blaam trof zagen verzekeraar en curator toch echt anders

Wel of niet schikken met de curator? Het is een afweging in vele faillissementen, zo ook bij dat van KHN Rekenwerk, dochter van Koninklijke Horeca Nederland. Minister Dirk Beljaarts, Economische Zaken, was hier statutair bestuurder ten tijde van het faillissement én in de jaren ervoor. Deze week werd bekend dat zijn verzekeraar geschikt heeft met de curator. De ‘spin’ die Beljaarts' woordvoerder er vervolgens aan gaf luidt als volgt:

‘Curator en verzekeraar hebben besloten om het zo op te lossen. Waarbij ze hebben benadrukt dat Beljaarts geen enkele vorm van aansprakelijkheid trof.’

En toch betaalt de verzekeraar €550.000

Als advocaat van bestuurders die worden aangesproken door de curator is het bepaald niet mijn ervaring dat verzekeraars eenvoudig uitkeren indien zij er van overtuigd zijn dat verzekerde ‘geen enkele vorm van aansprakelijkheid trof’. Ook een procedure in eerste aanleg én beroep kost immers minder dan 20% van dit schikkingsbedrag.

Malversaties leidden tot oninbare (spook)facturen

Uit het faillissementsverslag blijkt bovendien dat sprake was van ernstige malversaties: 'In veel gevallen zijn werkzaamheden niet of niet volledig verricht waardoor de administratie (van de klanten van KHN Rekenwerk) incompleet is. Ook zijn in veel gevallen geen aangiftes ingediend bij de Belastingdienst en de jaarrekeningen niet opgesteld. Hoewel hiervoor door de klanten een maandelijkse fee werd betaald, zijn de overeengekomen werkzaamheden niet uitgevoerd.'

Dat is nogal wat. Geen wonder dat klanten niet meer wilden betalen en een faillissement onafwendbaar was.

Uitingen woordvoerder zijn bijna Trumpiaans

Beljaarts was als statutair bestuurder medeverantwoordelijk hiervoor en het lijkt mij dus onbestaanbaar dat hem 'geen enkele vorm van aansprakelijkheid trof’. Zijn verweer is dat hij weliswaar reeds sinds 2020 bestuurder was, maar zich pas sinds 2023 intensief is gaan bemoeien met (het besturen van) het administratiekantoor. Naast dat ik niet snap wat niet intensief besturen inhoudt (je bestuurt of je bestuurt niet), lijkt mij dit eerder een omstandigheid die leidt tot aansprakelijkheid dan een disculpatiegrond.

De slotsom is dat de curator met de schikking een goede vergoeding voor de boedel kon bedingen maar daarbij (in het verslag) slechts vermeldt dat geschikt is ‘zonder dat enige vorm van aansprakelijkheid van Beljaarts is komen vast te staan’. Dat is toch echt iets heel anders dan dat (ook) de curator zou ‘hebben benadrukt dat Beljaarts geen enkele vorm van aansprakelijkheid trof’.

De woordvoerder heeft zich dus klaarblijkelijk niet laten leiden door de feiten, maar de waarheid een ‘draai’ gegeven. Bijna Trumpiaans, maar voor de publieke opinie is dat waarschijnlijk goed genoeg.