Twist tussen jeugdvrienden. Ondernemingskamer grijpt in: iedereen tevreden. Maar voor hoe lang?

Het FD berichtte over het persoonlijke drama van zeevaartondernemer Erik van der Wiel en scheepsbouwmagnaat Peter Versluis. Zij kennen elkaar al vanaf de basisschool maar twisten nu over scheepvaartbedrijf Volharding.

Het bedrijf kwam door een miljoenenschuld, en aandeelhouders en bestuurders die het onderling niet eens werden, in acute nood. De Ondernemingskamer greep afgelopen donderdag direct in en stelde tijdelijke nieuwe bestuurders aan. Met als uitkomst dat iedereen tevreden is, zo schrijf de zalmroze zakenkrant. Dat is in de meeste juridische procedures een zeldzaamheid. Maar bij de Ondernemingskamer komt het in het begin van de procedure regelmatig voor.

𝐄𝐢𝐧𝐝 𝐠𝐨𝐞𝐝 𝐚𝐥 𝐠𝐨𝐞𝐝? 𝐃𝐚𝐭 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐬𝐜𝐡𝐢𝐣𝐧𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐧𝐢𝐞𝐭…

Het aanstellen van nieuwe bestuurders is een eerste stap in het oplossen van de penibele situatie van het bedrijf. De verschillende opvattingen over de juiste koers zijn hiermee niet verdwenen: Versluis wil activa verkopen en het kamp Van der Wiel wil kapitaal aantrekken door aandelen uit te geven.
Zolang alle partijen verwachten dat de nieuwe bestuurders in hun voordeel zullen besluiten, zal iedereen vooralsnog tevreden zijn. Aan de nieuwe bestuurders de ogenschijnlijk schier onmogelijke opdracht dat zo te houden. Als ze daarbij álle aandeelhouders in ieder geval tijdig uitnodigen voor de algemene vergadering van aandeelhouders, scheelt dat in elk geval al een hoop.

𝐉𝐞 𝐦𝐚𝐠 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐩 𝐨𝐧𝐬 𝐟𝐞𝐞𝐬𝐭𝐣𝐞 𝐤𝐨𝐦𝐞𝐧

'De bron van al het kwaad’ bleek hier namelijk dat Versluis klaarblijkelijk níet was uitgenodigd voor de aandeelhoudersvergadering waar zou worden besloten tot de aandelenuitgifte. En dat mag natuurlijk niet. Een uitnodiging moet deugdelijk en minimaal 8 dagen van tevoren verstrekt zijn, aan álle aandeelhouders. In tegenstelling tot de kinderpartijtjes van weleer moet hier q.q. de hele ‘klas’ worden uitgenodigd.

De advocaat van Versluis geeft daarover aan dat ‘wij toen genaaid zijn’ en dat ‘een revolutie beoogd’ zou zijn. Ik vind dit taalgebruik wat heftig en dat een advocaat zich niet zo verregaand moet identificeren met zijn cliënt. Een advocaat moet onafhankelijk zijn en voldoende afstand bewaren tot zijn eigen cliënt.

Hoe dit ook zij, het is afwachten of dhr. Versluis én zijn advocaat zich straks beiden wederom ‘genaaid’ voelen, wanneer de nieuwe bestuurders niet hun, maar de kant van het kamp Van der Wiel kiezen. Of wellicht voelt iedereen zich straks ‘genaaid’ als de nieuwe bestuurders voor een andere, eigen oplossing kiezen. Alles is in beginsel mogelijk in Ondernemingskamer-land!

Hopelijk kunnen partijen, of in elk geval hun advocaten, dan de rust bewaren. Maar ook in de grote mensen wereld blijft het lastig om tot tien te tellen en niet boos te worden als anderen niet met jouw spel willen meedoen.